ฉลองการเดินทางของชีวิตที่หลักไมล์ 55

ฉันชอบคำว่า Life is a Journey

ชีวิตคือการเดินทาง

แต่ฉันก็เหมือนเด็กคนหนึ่งที่มักจะถามว่า

เมื่อไรจะถึง…

กระวนกระวาย อยากไปถึงจุดหมายปลายทาง เป้าหมายเร็ว ๆ

จนไม่มีความสุขระหว่างทาง

และเมื่อไปถึงแล้ว

ฉันก็รีบที่จะเดินหน้าต่อไป

เพราะฉันมักจะรู้สึกว่าฉันยังไปไม่ถึงไหนสักที

ต้อง keeps on walking.. keeps going and going…

ยังมีอะไรมากมายที่ฉันอยากจะทำ น่าจะทำ ควรจะทำ

มีเป้าหมาย ความฝัน และอะไรอีกมากมายที่รออยู่ข้างหน้า

ฉันเลยกดปุ่มหยุดความสุขไว้ เดี๋ยวก่อน รอก่อน

ฉันจะมีความสุขเมื่อ…

ฝันฉันจะเป็นจริง

ฉันจะทำ…. ได้สำเร็จ

เมื่อฉันมี…

เมื่อฉันเจอคนที่ใช่

เมื่อฉันผอมลง

(คุณสามารถเติมรายการของคุณได้เอง)

ความสุขหายไปไหน อยู่ที่ไหน

ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันมีแพทเทิร์นนี้ที่คอยขโมยความสุขไปจากชีวิตฉัน

ฉันเพิ่งรู้สึกว่ามันเหนื่อยแต่ไหน ที่วิ่งไล่ตามความสุข ความสำเร็จ ที่เหมือนเมฆบนฟ้า

ฉันเพิ่งรู้สึกว่าฉันกดดัน คาดหวังตัวเองเพียงใดว่าต้องทำนู่นทำนี่

ต้องถึงเป้าหมาย และอีกสารพัดสิ่งที่ต้องทำ ต้องเป็น ต้องมี

และไม่มีเวลาที่จะชื่นชมว่าตัวเองได้ทำอะไรมาบ้างแล้ว

ไม่มีเวลาที่จะชื่นชม ดื่มด่ำกับความสำเร็จ การเดินทางที่ผ่านมา

ฉันนั่งพัก และปล่อยให้ตัวเองรับรู้ถึงความกดดันเหล่านี้

ความรู้สึกว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย

ความรู้สึกว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ น่าจะทำเสร็จไปนานแล้ว

และหยุดฟังร่างกายของตัวเอง

มิน่าล่ะ ฉันรู้สึกเหนื่อยจัง

ฉันหยุดพักหายใจ และปลดปล่อยแรงกดดัน ความคาดหวังเหล่านี้ออกไป

ฉันปล่อยความรู้สึกแย่ ๆ ความรู้สึกผิด ความรู้สึกไม่ดีพอออกไป

และเมื่อฉันปล่อยความคาดหวังที่ฉันมีต่อตัวเองออกไป

ปล่อยแรงกดดันที่ฉันแบกไว้ออกจากใจ ออกจาก คอ บ่า ไหล่ที่หนักอึ้ง

ฉันรู้สึกเบา โล่งขึ้น

ฉันมีพื้นที่ที่จะรู้สึกได้ถึงความสุขภายในใจ

ความคิดฉันปลอดโปร่งขึ้น

มองเห็นความสุขใกล้ตัว และรอบตัวได้ดีขึ้น

ไม่ต้องรอ จนกว่า…

it’s a new day, it’s a new life..

And I am feeling good..

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ฉันเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตแบบใหม่ วิถีใหม่ New Normal ของฉัน

หลังจากใช้ชีวิตวิ่งล่าหาความสุขมาหลายปี จนเหนื่อย

ฉันมีความสุขระหว่างทางที่เดินไปสู่จุดหมาย เป้าหมาย

ฉันมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ในสิ่งที่ฉันมี ไม่ใช่ในสิ่งที่อยากมี

ฉันมีความสุขกับสิ่งที่ฉันเป็น ไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากจะเป็น

ฉันมีความสุขกับตัวฉัน ทุกส่วนที่เป็นฉัน

และฉันให้อนุญาตตัวเองรู้สึกดี รู้สึกแฮปปี้กับตรงนี้

ตรงนี้ที่ฉันเป็น

ตรงนี้ วันนี้ วินาทีนี้

และยังคงฝันถึงอนาคต วันข้างหน้า จุดหมายข้างหน้า

แต่ว่าไม่มีแรงกดดัน ไม่มี Toxic Fuel เป็นเชื้อเพลิงที่ขับเคลื่อนฉันด้วยความรู้สึกผิด ด้วยแรงกดดัน ด้วยความรู้สึกยังไม่ได้ทำมากพอ ยังไม่ดีพอ

และฉันหยุดชื่นชมว่าฉันมาไกลเพียงใดแล้ว

ฉันชื่นชมทุกย่างก้าว

แม้จะก้าวเล็ก ๆ

ก้าวแล้วล้ม ล้มแล้วลุก หรือก้าวยาว  ๆ

ทุกก้าวมีความหมาย

ฉันชื่นชมทุกความพยายาม แม้จะไม่สำเร็จ

ฉันฉลองความก้าวหน้าเล็ก  ๆ ที่ฉันทำได้

ฉันขอบคุณความผิดพลาด ที่เป็นบทเรียนสอนให้ฉันเติบโต

ฉันมีความสุข และพอใจกับวันนี้ วัยนี้ ของชีวิต

และนั่นเป็นการเดินทางที่ไกลที่สุดของฉัน

จากความสุขจากภายนอกสู่ความสุขภายในใจ

จากหัวสู่หัวใจ

จากแสวงหาจากภายนอก สู่การค้นพบตัวตนภายใน

กลายเป็น Living from the Inside Out