02: God’s love for me is not proud or bossy. ความรักของพระเจ้านั้น ไม่แสดงอำนาจเหนือฉัน แต่โน้มตัวลงมาหาฉันที่ระดับของฉัน ไม่ใช่กฎเกณฑ์ ไม่ใช่คำสั่ง รักของพ่อ ไร้เงื่อนไข ไม่มีข้อแม้ พ่อคนนี้ ลงมานั่งกับฉันตรงที่ที่ฉันอยู่ ตรงที่ที่ฉันเป็น แล้วค่อย ๆ พาฉันลุกขึ้น โอบกอดฉันแล้วเดินไปด้วยกัน พ่อคนนี้ใส่ใจ หัวใจฉัน มากกว่าพฤติกรรม หรือ ถูก ผิด จนฉันกล้าเปิดหัวใจให้พ่อเสมอ รักของพ่อนั้น… เปิดโอกาส ให้ฉันถามคำถาม ว่า ทำไม เปิดโอกาสให้เรียนรู้ ตั้งคำถาม สงสัย เพราะนั่นคือวิธีที่ฉันจะเติบโต ไม่ใช่ เพราะ พ่อสั่ง ต้องทำตาม พ่อเข้าใจว่า เด็กน้อย ก็สงสัย อยากรู้ อยากเข้าใจ และพ่อก็ใจเย็น นั่งอธิบาย สอนให้ฉันเข้าใจทุกคำถาม รักคือ… ความรักของพ่อคนนี้…

ความรักของพระเจ้าแบบครอบครัว หัวใจของลูกต้องการความรักแบบสตอรเก้ (Storge) หรือความรักแบบครอบครัว ความรักแบบครอบครัวเป็นความรักที่สร้างสายใยผูกพันธ์ระหว่างกันและกันในครอบครัว พ่อแม่ลูก พี่น้องและญาติสนิท เป็นความรักที่สร้างความไว้วางใจ ทำให้รู้สึกปลอดภัย มั่นคง เป็นความรักที่สร้างเสริมอัตลักษณ์ และทำให้รู้จักคุณค่าในตัวเอง รวมทั้งสร้างความมั่นคงในอารมณ์ เป็นความรักที่เป็นพื้นฐานสำคัญของความรักทุกประเภท เพราะ Storge จะสร้าง ภาชนะรองรับ หรือ ถังรัก ที่ฉันเรียกว่าหัวใจที่ไม่มีรูรั่วนั่นเอง เพื่อที่จะ รับความรักได้ และเก็บ ไว้ได้ นั่นนะสิ ฉันไม่สามารถรับความรักได้ง่าย ๆ ฉันไม่รับรู้ และรู้สึกว่าเป็นที่รักได้ง่าย ๆ ฉันมักจะรู้สึกแปลกแยก โดดเดี่ยว และเหงา มันขาดการเชื่อมต่อกับผู้คน เป็นความเหงาแบบลึก ๆ ตั้งแต่ หัวใจเด็กน้อย หนูอยากให้พ่อเล่นกับหนู ภาพวัยเด็กที่ฉันจดจำแม้ในวันนี้ที่โตมากแล้ว คือภาพปาป๊าเล่นกับฉัน ป๊าให้ฉันนั่งขี่หลัง แล้วคลานไปรอบ ๆ ห้อง เวลาดูหนังฝรั่งฉันชอบฉากที่พ่อเล่นกับลูก แล้วอุ้มโยนขึ้นไปบนอากาศ แล้วรับลูก แล้วเหวี่ยงไปมาอย่างสนุกสนาน ครั้งหนึ่งฉันเห็นเด็กผู้หญิงนอนตักแม่ แล้วแม่ลูบหัว ลูบผม ภาพนั้นทำให้ฉันรู้สึกโหยหา ฉันไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนั้นเท่าไร…

EP 1: HEALING OF MY CLOSED HEART เยียวยาหัวใจที่ปิด เมื่อพระเจ้าเยียวยาหัวใจที่ปิดของฉัน หัวใจที่ปฏิเสธการเลี้ยงดูจากพระเจ้าในฐานะพ่อ ไม่ได้มีความสัมพันธ์ แบบใกล้ชิดสนิทสนม ผูกพันหัวใจกับหัวใจกับพระเจ้าแบบพ่อกับลูก ก๊อก ก๊อก เปิดประตูหัวใจ ให้เราเข้ามาเป็น “พ่อ” ได้มั๊ย???? การเดินทางกลับบ้านสู่หัวใจและอ้อมกอดพระบิดาของฉันเมื่อหลายปีก่อน เริ่มต้นเมื่อวิทยากรให้พวกเราถามพระบิดาว่า “คุณได้สูญเสียหัวใจการเป็นลูกให้กับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของคุณเมื่อไร ตอนไหน” เพราะถ้าเราทำอะไรหายไปสักอย่าง วิธีที่เราจะตามหาสิ่งที่หายไปนั้นก็คือนึกว่าทำหายที่ไหน เมื่อไร เป็นคำถามที่แปลกมาก แต่ฉันก็ถาม พระเจ้าให้ฉันเห็นภาพตัวเองที่สถานีรถไฟกับป๊าของฉัน ในวัย 12 ปี ป๊ามาส่งฉันเรียนหนังสือที่กรุงเทพ วันนั้นหัวใจเด็กน้อยบอกตัวเองว่า ฉันต้องโต เป็นผู้ใหญ่ ต้องตั้งใจเรียน ต้องดูแลตัวเองดี ๆ ไม่ได้เป็นเด็กเล็ก ๆ แล้วนะ และอีกสารพัดต้อง… พระเจ้าบอกฉันว่าวันนั้นแหละที่ฉันสูญเสียหัวใจของความเป็นลูกแบบเด็กเล็ก ๆ ฉันกลายเป็นผู้ใหญ่ที่โตแล้ว ต้องดูแลตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเอง และอีกไม่นานฉันก็ปิดหัวใจให้พ่อแม่ตัวเอง นั่นแหละ หัวใจของลูกกำพร้าเหมือนไม่มีพ่อแม่ ใช่ฉันเลย ฉันทำอะไรด้วยตัวเอง คิดเอง ตัดสินใจเอง…