ประสบการณ์จริงจาก วิตกกังวล ซึมเศร้า แพนิค และหมดไฟ หนูคิดว่าหนูเป็นเด็กมีปัญหาทางอารมณ์แต่กลายเป็นว่าอารมณ์ของหนูสำคัญนะ ทุกการเดินทางมีจุดเริ่มต้น จุดหมายปลายทาง และแผนที่ เริ่มจากอยากเข้าใจโรคที่ตัวเองเป็นจะได้หาย เกือบสองปีที่แล้ว จู่ ๆ กลับมามีอาการคล้าย ๆ แพนิค ไปหาหมอแต่คราวนี้หมอส่งไปหาคุณหมอหู ทานยาแต่ไม่ดีขึ้น ก็คิดว่ารู้แล้วว่าเป็นอะไรจึงไปหาคุรหมอจิตแพทย์ หลังจากที่เมื่อกว่าสิบปีก่อน ไม่รู้อะไรเลย และถูกวินิจฉัยผิด หมอคิดว่าหนูเป็นโรคหัวใจ ให้ชื่อมายาวมากว่าเป็นโรควูบ (syncope) สามเดือนผ่านไปก็ไม่ดีขึ้น เลยไปหาความคิดเห็นที่สอง จนมาเจอหมอตัวจริงรักษาถูกอาการคือวิตกกังวลและซึมเศร้าจนเป็นแพนิค บนเส้นทางที่จ่ายราคาแพงนี้ อยากเขียนเพื่อย้อนมอง ทบทวน สิ่งที่เรียนรู้ เก็บตก ระหว่างทาง จากวันนั้นถึงวันนี้ การเดินทางครั้งนี้ช่วยให้หนูค้นพบหลายสิ่งหลายอย่าง ร่วมเดินทางผจญภัยสุดขอบโลกกับหนูเลยค่ะ เข้าใจว่ามันเป็นภาวะ วันหนึ่งระหว่างคุยกับคุณหมอจิตแพทย์ที่น่ารัก “หนูอยากหาย ต้องทำยังไงบ้างค่ะ” หนูจะเป็นเด็กดี เชื่อฟัง ทำตาม… คุณหมอฟังอยู่นานจนสุดท้ายพูดนุ่ม ๆ ว่า “มันเป็นภาวะค่ะ” เลยกลับมาตามล่าหาความจริง ภาวะอารมณ์ มีขึ้น-ลงได้ มีสองด้าน ทั้งบวกและลบ ไม่ใช่ต้องหายขาดแบบโรคอื่น ๆ…